Ta strona używa plików cookies do poprawnego funkcjonowania.
Dowiedz się więcej
Ta strona używa plików cookies do poprawnego funkcjonowania.
Dowiedz się więcej
Oznaczenie pewnego zakresu częstotliwości bez jednoznacznego wskazywania granicznych wartości częstotliwości, np. "pasmo podstawowe" lub pasmo z oznaczeniem liczbowo-literowym. Termin ten używany jest również w sensie szerokości pasma.
1) Statystyczna miara szerokości pasma częstotliwości, w którym możemy opisywać kanał jako płaski. 2) Miara odległości pomiędzy częstotliwościami dwóch sygnałów transmitowanych w kanale, przy której oba sygnały transmitowane w kanale) doświadczą nieskorelowanego zaniku.
Celowo niezajęte pasmo częstotliwości umieszczone między dwoma kanałami lub zakresami częstotliwości, w celu zapewnienia odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa w przypadku wzajemnych zakłóceń.
Położona najbliżej osi strefa Fresnela, wewnątrz której rozchodzi się największa część energii fali elektromagnetycznej. Pierwsza strefa jest najbardziej istotna w transmisji radiowej i raczej nie powinna być zasłaniana przez obiekty znajdujące się na trasie radiowej.
Przekrój prostopadły do kierunku rozchodzenia się fali przez pierwszą strefę Fresnela stanowi koło. Objętościowo pierwsza strefa Fresnela w przestrzeni pozbawionej przeszkód kształtem przypomina elipsoidę obrotową ulokowaną pomiędzy antenami nadawczą a odbiorczą.
Umieszczenie określonego kanału częstotliwości w uzgodnionym planie, przyjętym przez kompetentną konferencję, w celu wykorzystania przez jedną lub więcej administracji dla ziemskiej lub kosmicznej służby radiokomunikacyjnej w jednym lub więcej określonych krajów lub obszarów geograficznych i pod określonymi warunkami.
Pochylenie charakterystyki promieniowania anteny w celu zmniejszenia zakłóceń interferencyjnych w (komórkowej) sieci radiowej. Pochylenie może się odbyć w sposób mechaniczny lub elektryczny. Elektryczne pochylenie nieznacznie zmniejsza szerokość wiązki promieniowania.
Fizycznie nieuporządkowane pokrycie terenu (wokół anteny nadawczej i/lub odbiorczej).
Parametry pokrycia (np. wysokość) używane są w obliczeniach radiokomunikacyjnych.
Proces lub zjawisko, w którym fale świetlne lub fale innego promieniowania elektromagnetycznego mają ograniczone kierunki drgań, zwykle odnosi się to do ruchu wektora pola elektrycznego.
Ustawienie elektrycznego wektora fali radiowej w stosunku do powierzchni Ziemi określone przez fizyczną strukturę anteny oraz przez jej sposób ustawienia.
Polaryzację anteny określa się w dalekiej strefie jej promieniowania.
Rodzaj polaryzacji, przy której wektor pola elektrycznego wiruje z okresowo zmienną amplitudą w czasie i zakreśla elipsę w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku propagacji.
Ustawienie wektora pola elektrycznego płaskiej fali radiowej w stosunku do kierunku propagacji.
Rodzaj polaryzacji eliptycznej, przy której większa i mniejsza osie elipsy są sobie równe.
Rodzaj polaryzacji, przy której oscylacje wektora elektrycznego odbywają się w jednej płaszczyźnie, w kierunku prostopadłym do kierunku rozchodzenia się fali.
Rodzaj polaryzacji liniowej, przy której oscylacje wektora elektrycznego odbywają się pionowo w stosunku do płaszczyzny odniesienia (zwykle powierzchni Ziemi).
Rodzaj polaryzacji liniowej, przy której oscylacje wektora odbywają się poziomo w stosunku do płaszczyzny odniesienia (zwykle powierzchni Ziemi).
Rodzaj polaryzacji liniowej, przy której oscylacje wektora odbywają się ukośnie w stosunku do płaszczyzny odniesienia (zwykle powierzchni Ziemi).
Porozumienie, zgodnie z artykułem 6 Regulaminu Radiokomunikacyjnego, o koordynacji częstotliwości pomiędzy 29,7 MHz i 43,5 GHz dla celów zapobiegania wzajemnym szkodliwym zakłóceniom w służbie stałej i ruchomej lądowej oraz optymalizacji wykorzystania widma częstotliwości. Porozumienie to zostało zawarte przez przedstawicieli 17 krajów europejskich.
Stosunek mocy dostępnej na zaciskach anteny odbiorczej do gęstości strumienia mocy fali płaskiej, padającej na antenę z danego kierunku, ze zgodną polaryzacją.
Jeżeli żaden kierunek nie jest wyróżniony, należy użyć kierunku maksymalnego promieniowania.
1) Propagacja fal radiowych w oddaleniu w przestrzeni od obiektów materialnych, które mogłyby mieć wpływ na rozchodzenie się fal elektromagnetycznych. 2) Hipotetyczna propagacja w przestrzeni pozbawionej wszelkiej materii.
Obiekt lub rzecz, który powoduje utrudnienie propagacji fal radiowych.
Przeszkoda, której kształt przekroju może być aproksymowany do postaci klina (ostrza noża).
Przeszkoda, której kształt przekroju jest łagodnie zaokrąglony.
Umieszczenie w Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości danego zakresu częstotliwości w celu jego wykorzystania przez jedną lub więcej naziemnych lub kosmicznych służb radiokomunikacyjnych lub służbę radioastronomiczną, pod określonymi warunkami. Określenie to stosuje się również do danego zakresu częstotliwości.
Upoważnienie wydane przez administrację dla stacji radiowej na używanie częstotliwości radiowej lub kanału częstotliwości radiowej pod określonymi warunkami.