Ta strona używa plików cookies do poprawnego funkcjonowania.
Dowiedz się więcej
Ta strona używa plików cookies do poprawnego funkcjonowania.
Dowiedz się więcej
Zbieranie informacji o stanie aktualnej zajętości widma poprzez pomiar bez oddziaływania na środowisko widmowe.
Parametr sygnału zmodulowanego kątowo definiowany jako maksymalne odchylenie chwilowej częstotliwości od (środkowej) częstotliwości nośnej.
Prostoliniowa antena dipolowa, której całkowita długość elektryczna wynosi około pół długości fali.
Stosunek wielkości napięcia jałowego (siły elektromotorycznej) wytworzonego na zaciskach anteny, do wielkości składowej natężenia pola elektrycznego (w punkcie odbioru) zgodnego z polaryzacją anteny.
Termin ten dotyczy anten o liniowej polaryzacji odbierających falę płaską, w szczególności anten o polaryzacji pionowej.
Odległość, w której następuje powtórzenie kształtu fali. Zwykle jest ustalana poprzez rozpatrywanie odległości między kolejnymi odpowiednimi punktami o tej samej fazie, takich jak maksima, minima, lub przejściach przez zera i jest charakterystyczna zarówno dla fal bieżących jak i fal stojących.
Falowód troposferyczny (pozioma warstwa w dolnej części atmosfery), w którym rozchodzą się radiowe fale ultrakrótkie. Powstaje przy inwersjach temperatury nad powierzchnią ziemi, bądź wtedy, gdy wzrostowi wysokości towarzyszy gwałtowny spadek wilgotności.
Tłumienie propagacyjne w dukcie jest znacznie mniejsze, niż wtedy, gdy dukt nie powstał.
Tryb propagacji, gdzie fale radiowe są ugięte wokół ostrych krawędzi (np. szczytów gór).
1) Odchylenie elektromagnetycznej czoło fali od toru zgodnego z prawami optyki geometrycznej gdy czoło fali oddziałuje z obiektem fizycznym takim jak otwór (przysłona) lub krawędź (ostry brzeg czegoś). 2) Zjawisko, które występuje, gdy fale radiowe napotykają przeszkody. Po napotkaniu na przeszkodę, podczas propagacji w jednorodnym ośrodku, zmienia się fal radiowych, które amplituda i faza penetrują strefę cienia, odchylając się od linii prostej.