Funkcja opisująca przestrzenny rozkład promieniowania energii przez antenę w polu dalekim (zwykle odniesiony do wartości maksymalnej).
Synonim: charakterystyka kierunkowa anteny
Miara geomorfologii terenu. Chropowatość można zdefiniować na kilka sposobów. Wskaźnikiem chropowatości może być odchylenie standardowe nachylenia zbocza, odchylenie standardowe wzniesienia terenu, wypukłość nachylenia zbocza, zmienność wypukłości (krzywizny konturu) lub jakaś inna miara tekstury topograficznej.
Czas, w którym odpowiedź impulsowa kanału jest uważana jako niezmienna.
Wielkość fizyczna określająca liczbę cykli zjawiska okresowego występujących w jednostce czasu.
Physical quantity that specifies the number of complete cycles of an item appears in the time unit.
Częstotliwość, która może być łatwo zidentyfikowana i pomierzona dla danej emisji radiowej.
Często jest utożsamiana z częstotliwością środkową lub nośną.
1) Granica w odpowiedzi częstotliwościowej systemu, w którym energia przepływająca przez ten system zaczyna być redukowana (tłumiona bądź odbijana) a nie przenoszona bez strat. 2) Częstotliwość powyżej lub poniżej której moc (lub gęstość strumienia mocy) transmitowana (np. przez kanał radiowy lub filtr pasmowy) obniża się w określonej proporcji do mocy wewnątrz pasma.
Najczęściej częstotliwości graniczne określa się przy spadku mocy do połowy wartości maksymalnej.
1) Nominalna częstotliwość fali nośnej. 2) Dla pewnych rodzajów modulacji synonim częstotliwości środkowej.
Częstotliwość, którą zainteresowane administracje mogą przydzielić, bez uprzedniej koordynacji, na podstawie dwu- lub wielostronnych umów na warunkach w nich określonych.
Środek przydzielonego pasma częstotliwości.
Dowolna częstotliwość w widmie częstotliwości radiowych.
Częstotliwości radiowe mieszczą się w zakresie 3 kHz – 3000 GHz.
Częstotliwość odpowiadająca środkowi kanału radiowego pomiędzy górną a dolną częstotliwością określającą szerokość pasma kanału.
1) Miara zdolności odbiornika do odbioru możliwie słabych sygnałów i wytwarzania na wyjściu sygnału użytkowego o akceptowalnej sile i jakości. 2) Minimalny poziom sygnału wejściowego wymagany do wytworzenia określonego sygnału wyjściowego o założonym stosunku sygnału do szumu lub spełniającego inne określone kryteria.